Od lewej: Wanda, Lech, Aleksander i Władysława – Rybienko Leśne, druga połowa lat 30.
Na wyszkowskim cmentarzu parafialnym znajduje się grób rodziny Biernackich. Dziś chcę opowiedzieć o szczęśliwych i tragicznych losach rodziny Biernackich, której korzenie tkwią w Drogoszewie i Wyszkowie.
Rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości jest okazją by przedstawić sylwetkę gen. Aleksandra Jerzego Narbut-Łuczyńskiego, kawalera Orderu Wojennego Virtuti Militari, najwyższej rangi piłsudczyka związanego z Wyszkowem.
Zespół teatralny wyszkowskiej huty szkła (Feliks siedzi w środku) – Wyszków, 1948
Karczmarczykowie – rodzina dobrego krawca
Władysław Feliks Karczmarczyk urodził się w Makowie Mazowieckim, gdzie jego ojciec Władysław był krawcem (matka – Zenobia z Sitarskich). Miał czterech synów. Najstarszy był Mieczysław Jerzy (ur.1905) – oficer w 13 pułku piechoty w Pułtusku, wojnę spędził w oflagu Murnau, potem Władysław Feliks (ur.1907), następnie Stanisław Wojciech (1910-1996), który skończył AWF i był nauczycielem w technikum kolejowym na Pradze, a najmłodszy był Kazimierz (ur.1916) – oficer artylerii. Całą rodziną przenieśli się do Pułtuska, bo tam była dobra szkoła średnia, do której mogli uczęszczać ich synowie.